Na stranicama koje slede izvršićemo ispitivanje fašizma sa stanovišta desnice. Međutim, ovo ispitivanje ćemo ograničiti samo na opšte aspekte fašizma i, u osnovi, ono će se zasnivati i ogledati na nivou principa. Kako bi to što jasnije uradili potrebno je pre svega naznačiti šta podrazumevamo pod desnicom, iako taj zadatak neće biti lak, jer nije moguće da se čitaocu uopšteno predoče referentne tačke koje imaju direktan odnos sa savremenom stvarnošću, pa čak ni što se tiče novije italijanske istorije, odnosno istorije Italije od njenog nacionalnog ujedinjenja.

Na prvom mestu moramo reći da danas u Italiji ne postoji desnica dostojna tog imena, odnosno desnica kao jedinstvena politička snaga koja je organizovana i koja sadrži jasnu doktrinu. Ono što se u savremenim političkim borbama trenutno naziva desnicom ne sadrži toliko pozitivnog sadržaja koliko se sastoji od puke suprotstavljenosti najekstremnijim oblicima subverzije i socijalne revolucije koji gravitiraju oko marksizma i komunizma. Italijanska desnica uključuje različite, pa čak i kontradiktorne tendencije. Jasan simptom zbrkanih ideja i današnjih suženih vidika pokazuje i činjenica da se u Italiji danas liberali, i mnogi drugi zagovornici demokratije, smatraju desničarima, što predstavlja okolnost koja bi zgrozila predstavnike istinske tradicionalne desnice, jer kada je takva desnica postojala, liberalizam i demokratija su bili ozloglašeni i opravdano smatrani tokovima revolucionarne subverzije, manje-više kao što se radikalizam, marksizam i komunizam danas posmatraju od strane takozvanih partija ‘’poretka’’.

Ono što se u današnjoj Italiji naziva desnicom uključuje razne monarhiste, a posebno one tendencije „nacionalističke“ orijentacije koje se zalažu za održavanje ideoloških veza sa prethodnim režimom, odnosno fašizmom. Ono što je do sada nedostajalo tim tendencijama je neophodna diferencijacija koja bi im omogućila da izgledaju kao predstavnici autentične desnice. Ovo verovanje je rezultat misli koje ćemo dalje razvijati, a koje su posvećene razumevanju razlika između desnice i  ideoloških sadržaja fašizma. Isticanje i razumevanje tih razlika za ovaj pokret bi trebalo  da predstavlja suštinski teorijski i praktični zadatak, koji je umesto toga zanemaren.

Da li je zaista potrebno ukazivati na apsurdnost poistovećivanja bilo koje vrste političke desnice sa ekonomskom desnicom? Marksističke polemike zlokobno i u cilju obmane navode na to poistovećivanje. Za marksiste ne postoji razlika između desnice i kapitalizma, ili konzervativne i „reakcionarne“ buržoazije, kojoj je namera da prvenstveno brani svoje interese i privilegije. U našim političkim spisima se nikada nismo umorili od osuđivanja podmetanja ove podmukle konfuzije i neodgovornosti onih koji, favorizujući ovu zabunu u određenoj meri, sami naoružavaju neprijatelja.  Između istinske desnice i ekonomske desnice ne samo da ne postoji zajednički identitet, već naprotiv, postoji jasna antiteza. Ovo je jedna od tačaka koje će biti naglašene na stranicama koje slede, naročito kada budemo govorili o odnosima između politike i ekonomije koje je fašizam pokušao da definiše i, štaviše, preuzme iz svake istinski tradicionalne doktrine države.