„Krstaški rat protiv grala“ smela je knjiga koja je popularizovala legendu o katarima i Svetom gralu. Prvo izdanje pojavilo se u Nemačkoj 1933. godine, zasnovano na Ranovim istraživanjima pirenejskih pećina, gde je sekta jeretičkih katara potražila zaklon tokom XIII veka. Knjiga je u međuvremenu prevedena na mnoge jezike proširivši uticaj na autore poput Trevora Revenskrofta i Žan-Mišela Angeberta, ali dosad nije prevedena na srpski.

Baš kao što je nemački arheolog Hajnrih Šliman koristio Homerovu „Ilijadu“ za lociranje Troje, Ran je verovao da srednjovekovna poema „Parsifal“ Volframa fon Ešenbaha sadrži ključ rešenja misterije o katarima i tajnu lokaciju Svetog grala. Ran „Parsifala“ nije smatrao delom proisteklim iz mašte, već istorijskim objašnjenjem kako su katari i vitezovi templari čuvali gral, „kamen sa zvezda“. Krstaški rat koji je Vatikan vodio protiv katara pretvorio se u rat kojim se Rim suprostavio ljubavi i u kojem je crkva trijumfovala ognjem i mačem nad čistom verom katara.

Oto Ran rođen je u Mihaelštatu 1904. i posle sticanja diplome iz filologije godine 1924. obilazio je pećine i dvorce južne Francuske istražujući verovanje da su katari bili poslednji čuvari grala. Himler ga je prisilio da kao civilni istoričar i arheolog postane član SS jedinica, pa je Ran brzo uvideo da njegova zemlja kreće u pogrešnom smeru i 1939. podneo je ostavku. Trinaestog marta iste godine navodno je izvršio samoubistvo u snegovima tirolskih planina.